Het gaat niet goed met een baby uit Rijswijk. De kleine werd afgelopen weekend door de familiehond gebeten en moest met een traumahelikopter naar het ziekenhuis. Afschuwelijk nieuws dat je helaas vaker hoort en wat bij ons elke keer weer nare herinneringen naar boven haalt. Onze toenmalige 1-jarige zoon werd ook door de familiehond gebeten.
Mijn man en ik zijn allebei met honden opgegroeid en hebben altijd gezegd dat we zelf ook een hond willen. Daar zijn we op teruggekomen op het moment dat onze zoon flink gebeten werd in zijn been. De hond in kwestie kende ik al ruim tien jaar en hij had nog nooit een vlieg kwaad gedaan.
Sterker nog, onze golden retriever werd met het jaar liever en was erg gevoelig. Zo kwam er regelmatig een kind met een handicap de hond voeren en knuffelen. De hond liet alles toe, zelfs wanneer hij per ongeluk in zijn oog geprikt werd. Dat deze hond ooit iemand zou bijten kwam geen moment bij ons op. Tot de dag dat hij opeens uithaalde …
Onze zoon was net een jaar oud en zat lekker in zijn kinderstoel een broodje te eten. Zijn beentjes bungelden onder tafel, waar de hond lekker lag te slapen. Af en toe viel er een korstje op de grond, die de hond dan rustig op smikkelde. Opeens rende de nieuwe pup naar binnen, dook boven op de oude hond en wat volgde was een luid geschreeuw van onze zoon. Het ging merg en been.
Vlug trok ik hem uit zijn stoeltje en zag vier wonden in zijn kleine beentje en een hoop bloed. Mijn man viel bijna flauw van schrik. We wikkelden er snel een natte theedoek omheen en sprongen in de auto om naar de spoedeisende hulp te rijden.
Die nacht werd hij erg ziek van de verwondingen. Zijn been was gaan infecteren, de koorts liep hoog op en hij lag elke tien tellen te stuiptrekken. Zijn herstel heeft weken geduurd. Voor de beet was hij enorm trots dat hij net had leren lopen en het was hartverscheurend om te zien dat zijn been nu zo zeer deed en hoe hij er steeds doorheen zakte toen hij toch probeerde om er op te staan.
Sinds de beet is hij bang voor honden, hoe groot of klein ze ook zijn. Het is nu dik drie jaar geleden en terwijl we altijd grote hondenliefhebbers waren, komt er nu geen hond meer in. Het is tragisch dat er nu een kleine baby slachtoffer is geworden van de familiehond en daarom wil ik iedereen op het hart drukken: neem geen risico.
Hoe lief de hond ook is, hoe goed je hem ook kent, het blijven dieren met onvoorspelbare reacties. Ze bedoelen het misschien niet eens slecht, maar daar heeft je kind niks aan. Wees in ieder geval gewaarschuwd.
Lees ook: ‘Moederavonturen: Instagram, hondenkak en risotto’
Misschien was het niet verstandig er ook nog een pup bij te nemen. Was de hond boos op de pup en wilde hij hem bijten. Maar ik was er niet bij.
‘Neem geen risico, wees gewaarschuwd’
Onzin! Wat je beschreven hebt, zie ik als een huis-, tuin- en keuken ongeluk. Net als dat je kind van de trap kan vallen. Dan moet je iedereen ook waarschuwen dat ze met kleine kinderen beter in een bungalow kunnen gaan wonen? Natuurlijk is het vervelend en wat zullen jullie geschrokken zijn, maar dat is toch geen reden om voor mensen een hond af te raden of geen hond (meer) in huis te nemen? Ik vind dat echt heel kort door de bocht, sorry.
Ik ben juist met haar eens. Het blijven dieren en dit soort ongelukken kunnen snel gebeuren. Als ik buiten loop met mijn kinderen en ergens een hond zie dan ga ik zeker de andere kant op. Persoonlijk ben ik ook aangevallen door een hond toen ik een tiener was (nee ik lokte niks uit maar liep gewoon naar huis). En twee keer heb ik dit meegemaakt toen ik aan t wandelen was met mijn kinderen. De eigennaars mogen wel roepen dat ze ‘niks’ doen maar goed dat die honden vastzaten want anders waren we zeker gebeten. Hij kwam echt letterlijk met zn bek open op ons af. Tot nu toe vind ik echt eng om alleen met mijn kinderen zonder mijn man te gaan wandelen. Het blijft toch altijd in je hoofd gegraveerd helaas. Soms zien ze kinderen toch als een soort bedreiging heb ik t gevoel. Ik vind meestal de grote honden toch t engsg vooral zo een bull dog of een duitse herder.
Een grote hond blaft harder, een kleine is vaak veel venijniger en bijtlustiger. Laat ik wel even voorop stellen dat het heel vervelend is dat er ongelukjes gebeuren met dieren. En dan doel ik op alle dieren, dus ook cavias die bijten, raakt de wond ook geinfecteerd, katten die krabben etc etc. Ik heb het persoonlijk allemaal meegemaakt, maar daarom vind ik het nog echt geen reden om maar helemaal geen huisdieren meer te nemen.
Huisdieren doen ook veel goeds, leren veel aan je kinderen en je kinderen zijn beter beschermd tegen bacterien omdat ze daar al aan gewend zijn (afweerstoffen opgebouwd hebben).
Zullen we dan de autos, fietsen, steppen etc ook maar afschaffen, want die doen ook onze kinderen pijn, tot zelfs dodelijke afloop.
Een hond met zijn bek open die naar je toe komt is niet zo verwonderlijk. Ze ademen door de bek, en zweten via de tong, dus met de bek open. Dit wil echt helemaal niet zeggen dat hij gaat bijten.
En wat zeg je dan van de sissende kat, de piepende cavia die dan op het punt staan om te bijten?
Achja, discussies moeten we natuurlijk altijd hebben, we zijn nederlanders :). Maar ik vind dit wel erg ver gaan. Ben het wel eens met een bovengenoemd commentaar: Een (nieuwe) pup die je oude hond verrast terwijl je baby er bij is, dat had de baas misschien wel aan moeten zien komen. Dus ja, blijf alert, blijf nadenken, en geef niet meteen het dier de schuld.
Ben het eens met bovenstaande reacties. Hoe ik het verhaal lees, sprong er opeens een pup op de halfslapende oude hond die van schrik opspringt en waarschijnlijk het eerste wat hij zag (helaas) was het beentje van jullie zoontje. Ook honden kunnen wel eens een verkeerde conclusie trekken. Het is heel erg spijtig wat er gebeurt is, maar een ding weet ik wel- honden zijn voorspelbaarder dan kinderen in hun gedrag. De reden waarom zij graag met gehandicapte kinderen optrekken is omdat die ook voorspelbaarder zijn dan gewone kinderen.
Mijn advies zou zijn om altijd voorzichtig te zijn met honden en kinderen, ze nooit alleen samen te laten en waar mogelijk ongelukken voor te zijn. Wij laten onze hond bijvoorbeeld nooit onder de tafel als daar mensen aan zitten. Het is een beschutte veilig plek voor honden, waar zij om die reden graag liggen, maar als er iets onverwachts gebeurd kunnen ze geen kant op.
Ongelukjes zitten in kleine hoekjes- neem geen onnodig risico- maar ik sta ook absoluut in voor het samen laten opgroeien van hond en kind, heel erg goed voor allerlei sociale en affectieve ontwikkelingen van het kind (zie de talloze onderzoeken hierover). Mijn kinderen zijn allemaal opgegroeid met hond en ook met hond en pup. Ik leer zowel mijn kinderen en honden vanaf zeer jonge leeftijd om respect voor elkaar te hebben. Als wij bij honden komen die we niet zo goed kennen vragen we soms ook of zij de hond wat verder weg willen plaatsen wat nooit een probleem is.
Ik hoop dat jullie zoontje helemaal hersteld is en vind het nogmaals een erg treurig verhaal, jullie zullen ongetwijfeld doodsangsten hebben uitgestaan. Ik hoop dat ook jullie ooit weer het vertrouwen in honden terug gaan winnen en dat jullie zoontje op een dag over zijn angsten heen gaat komen.
Kleine kinderen en dieren blijft altijd oppassen maar dat wil niet zeggen dat ze niet samen kunnen zijn. Het enige wat je kunt doen is erbij blijven zodat je de situatie in de gaten kunt houden en in goede banen kunt leiden. En dan nog kun je het risico niet 0 maken. Maar dat is met alles in het leven. Je kind kan zich ook flink verwonden door op het klimrek te spelen wil niet zeggen dat je dat moet verbieden. We kunnen niet in bubbeltjesplastic leven. Neem het jezelf niet kwalijk je kunt niet alles voorkomen.
Jammer dat honden zo in een verkeerd dagichtworden gesteld. Misschien verwachten we te veel van onze honden. Wjj hebben een twin van bijna 2 en 2 honden. We houden ze bewust momenten uit elkaar. Ieder zijn eigen plek van rust en als ze samen zijn ben ik er altijd bij. Met eten liggen de honden op hun plek en de kinderen vanaf begin geleerd de honden te negerenof zachtjes te aaien als de hond bij hen komt. Ander gedrzg van de kinderen tolereer ik niet. Zo is het duidelijkvoor jedereen. Tuurlijk proberen ze wel eens wat maar dan geeft de hond een waarschuwing en grijp ik in en corrigeerim het kind. Die is te ver gegaan. Een hond gromt ofbijt nooit zomaar. Hier is nu een super band met de kinderen en de honden maar ben heel duidelijk en consequent wat ik wel of niet toelaat. Ik vindtniet dag een hond alles maar moet toelaten. Dat zou je zelf toch ook niet willen bij jezelf